बिहान
उठेर मोबाइल हेर्नसाथ किरात सर नरहेको खबर देखेर विचलित भएँ। अस्तिको भानुजयन्तीको
दिन त हो, गोरुबथानमा
आदिकवि भानुलाई स्थापित गरेपछि अर्को गोरुबथानका जिउँदा भानुलाई भेट्न जानुपर्छ
भनेर बेलुकीपख किरात सरकोमा पुगेको । मसित थिए भाइ रुस्तम, लेनिन
र साथी देवराज सुन्दास । सरको घरमा पुग्यौँ तर सर बिमारी हुनुहुन्छ भनेर
परिवारपक्षले हामीलाई सरसँग भेट्ने अनुमति दिनुभएन । दिउँसोदेखि अचानक सरलाई
असुविधा भएको खबर सुनाउनुभयो । आज भेट्न सक्नुहुन्न, पछि आउनुहोस् भन्नुभयो । “हामीलाई
त केही छैन तर यहाँ दाजुचै कालेबुङबाट आउनुभाको” भन्दै रुस्तम भाइले मेरो
पक्षमा सम्झाउने कोशिश गरे । मैले पनि ‘सरले मलाई सम्झिरहनुभएको
कुरा जीवन दाजु र अरूहरूबाट सुनेको बताउँदै आज सुअवसर पारेर भेट्न आएको बताएँ । “दर्शन
मात्र गर्ने,
बात
नगर्ने” पनि
भनेँ ।
 |
| शताब्दी पुरुष हायमानदास राई किरातसँग भलाकुसरी गर्दै – फाइल फोटो |
“होइन
सोताङ भाइको त कुरा गरिरहनुहुन्छ नि, तर आज सर निकै बिमारी
हुनुहुन्छ । अहिले तपाईँहरूले भेट्नुभो भने उहाँ नबोली बस्नुपनि सक्नुहुन्न अनि
बोल्नपनि सक्नुहुन्न । एक दुई दिनपछि आउनुहोस्, तर आज भेट्न सक्नुहुन्न।” उहाँहरूले
कुरा दोहोऱ्याएपछि हाम्रो केही सिप लागेन । सिकुवामा नै बसेर निकैबेर एकार्कालाई
हेर्दै टोल्हाएपछि अन्तमा उहाँहरूलाई भनिराखेँ – “ठिकै छ हामी फर्कन्छौँ, सरलाई
अलिक सन्चो हुँदा म उहाँलाई भेट्न आएको थिएँ भन्ने कुरा उहाँलाई सुनाइदिनुहोला ।
त्यति चै उहाँको कानसम्म पुगोस् । ”
सर
बिमारी हुनुहुन्छ भनेर केही वर्षअघि उहाँलाई भेट्न जाँदा उहाँलाई मैले ओछ्यानमै
भेट्न पाएको थिएँ, गफिएको थिएँ । त्यही कुरालाई झल्झली सम्झँदै
फर्किएँ ।
सर, म भेट्न आएको कुरा थाहा पाउनुभो कि भएन कुन्नि ! तर घरमै पुगेर पनि तपाईँलाई भेट्न नपाएको घटनाले तपाईँलाई गुमाउनुको पीडालाई अझ दोब्बर गरिदिइरहेको छ ।
जीवन रहिन्जल हामी अनुजहरूलाई माया दिनुभो, प्रेरणा र आशीर्वाद दिनुभो । तपाईँकै छहारीमा हामीले बामे सर्न सिक्यौँ । गोरुबथाने हौँ भन्ने घमण्ड गर्न पायौँ । आज तपाईँ नरहनुको खबरले एउटा शीतल छहारी गुमाएजस्तो, मूल अभिभावकलाई गुमाएजस्तो भइरहेछ । सरको चिरशान्तिको कामना गर्दै हार्दिक श्रद्धान्जली व्यक्त गर्दछु अनि शोकाकूल परिवारप्रति हार्दिक समवेदना प्रकट गर्दछु।
वी
मिस यु किरात सर !
No comments:
Post a Comment